Ken je dat spelletje nog? We speelden het vroeger en nu speel ik het wel eens met kleinkinderen. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is blauw (of rood, of oranje, of…). Soms brengt het ‘raden’ veel commotie met zich mee; oh, maar dat is toch niet blauw? Zien we wel hetzelfde?
Of ken je die klassieke oefening nog? Een plaatje van een vrouw en de opdracht is altijd: zie je een oude of een jonge vrouw. Hilariteit alom. De één is er vast van overtuigd dat ze een oude vrouw ziet. De ander weet zeker dat het een jonge vrouw is. Tot iemand erin slaagt uit te zoomen, van een afstandje door de oogharen te kijken: hé, ik zie ze allebei!
Ooit diende deze oefening in mijn opleiding om te ervaren hoe iedereen kijkt vanuit het eigen referentiekader. Vanuit de eigen verwachtingen. Of vanuit de dieper gelegen overtuigingen over zichzelf, de ander en de wereld. In het werk met mensen zag ik bijvoorbeeld de vele mensen die een diepe overtuiging deelden dat de wereld niet veilig is. Zij kijken altijd wantrouwend naar alles wat zich voordoet in hun wereld. Er waren ook die een diepe overtuiging deelden dat ze ‘tekortkomen’. Dat er van alles een schaarste is. Zij delen een blik op hun wereld dat er nooit genoeg voor hen zal zijn. Dan was er de groep die de overtuiging had: als ik goed presteer ontvang ik waardering en liefde. Zij hebben vaak het gevoel dat winnen noodzakelijk voor hen is om zich goed te voelen. Nog weer anderen hadden ontdekt dat, om niet gekwetst te worden, ze het beste anderen en liefst ook gebeurtenissen moeten zien te controleren. Controle wordt belangrijker dan eigen verlangen.
Natuurlijk is het nooit honderd procent kloppend om mensen zo in te delen. Het heeft mij geleerd dat een innerlijke overtuiging eigen ervaringen in hoge mate creëert. Er ontstaat dan een patroon waarbij het zicht op de ander en de gebeurtenissen in het eigen leven beperkt is. Dan kan de situatie ontstaan dat jij ziet wat ik niet zie! Lastig communiceren of samenwerken…
Neem bijvoorbeeld de uitslag van de provinciale statenverkiezingen (maart 2023). De ene groep ziet vooral de bedreiging voor natuur en milieu; de andere groep ziet de bedreiging voor de eigen leefwijze, eigen plek en broodwinning. Weer een andere groep is beducht voor de aantasting van eigen bezit en vergaarde rijkdom. En dan is er een groep die diverse keren schade heeft geleden door overheidsbeleid en zich nog elke dag bedreigd voelt. Hoe nu uit te zoomen in deze smeltkroes?
Als student van een Cursus in Wonderen leer ik een aantal dingen over uit te zoomen. In deze wereld van dualiteit met de nadruk op verschillen, is het uitgangspunt van de cursus juist een non-duale blik. We zijn allemaal deel van ‘Eenheid’, de alomvattende ‘Geest van Liefde en Licht’. Dat is de wezenlijke kern van ieder mens. En daarin zijn we allemaal aan elkaar gelijk. Daarin zijn we deel van de eeuwige, onveranderlijke en onpersoonlijke staat van onvoorwaardelijke Liefde. Dit strekt zich ver voorbij onze ervaring van tijd en ruimte uit. Wat we nu van anderen en bij onszelf zien is een persoonlijkheid in dit leven waar het ego de hoofdrol krijgt. De cursus leert ook dat we ons als mens in essentie uiten vanuit twee gemoedstoestanden of staten van ‘zijn’. Namelijk; of vanuit angst, of vanuit liefde. Daarbij zegt de cursus dat uitingen van angst in wezen een roep om liefde zijn.
Met bovenstaande kan ik uitzoomen. Bij het voorbeeld van de verkiezingen zie ik vooral uitingen van angst. Elke groep op zijn eigen manier. Dat geeft mij al een ruimer en milder gevoel naar al de verschillende partijen toe. Kan ik vanuit liefde kijken naar al die verschillende uitingen en de zogeheten toestand van het land? Dat lukt me alleen als ik mijn oordelen loslaat. Mijn oordelen houden een beperkte blik in stand en komen direct voort uit de diepere overtuigingen in mij waarmee ik de wereld in kijk. Dat is een doorgaande oefening. Probeer maar eens te observeren hoeveel oordelen er in je opkomen op één dag.
En kijk welke je los kunt laten. Voor mij is het een doorgaande oefening, elke dag weer. De ‘beloning’ is een innerlijke mildheid en een innerlijke vrede.
Elly Meyles
Mei 2023
Comments