Mijn spirituele biografie
De spirituele dimensie
Spiritueel verwijst naar de woorden “Spirit” en “Inspiratie”. We zeggen ook wel “ons begeesterd voelen” of “zij had echt de Geest vandaag”. We beschrijven dan een contact of een atmosfeer waarin een vonk overspringt, we echt geraakt of bezield worden. Een moment waarop de tijd even lijkt stil te staan, een moment waarop we onszelf als wijs, vredig of wetende ervaren. Op zo n moment hebben we contact met een andere dimensie, overstijgen we het alledaagse en het ik-gerichte, het persoonlijke. Deze dimensie kreeg in de loop der eeuwen allerlei verschillende namen: “de grote Geest”, “God”, “de Godin”, “de Kosmos”. Overigens komt het woord adem ook van Spirit. De adem kunnen we ook zien als een toegangspoort naar de spirituele dimensie.
Verschillende religieuze stromingen hebben hun eigen verhaal en hun eigen symbolen om ons te vertellen dat we deel zijn van een groter geheel. Een geheel dat onzichtbaar is voor onze fysieke ogen, dat echter wel voelbaar en ervaarbaar is. Dit geheel, deze Eenheid is onveranderlijk, eeuwig en doorstraalt alles wat er in onze kosmos bestaat. In verbinding hiermee wordt onze intuïtie aangescherpt, we zien of horen of voelen anders. Helderder, kernachtiger zou je kunnen zeggen. Zo valt ons ineens in wat het beste is om te doen, komen we “toevallig” de juiste persoon of het juiste boek tegen. In verbinding met die dimensie ervaren we ook vaak wijsheid en een ruimer of dieper weten.
Mijn spirituele biografie
Met de spirituele dimensie zoals ik die hierboven beschrijf ben ik niet opgevoed. Integendeel zou ik haast zeggen. De protestantse kerk stond in ons gezin, en in de families waaruit mijn vader en mijn moeder kwamen centraal. Dat betekent dat er een God buiten ons is die oordeelt. Normen en oordelen namen een grote plek in. Er was zondags een kerkgang en er werd bij de maaltijd uit de bijbel gelezen. Ik was als opgroeiend kind geïnteresseerd in de wereld, dat stimuleerde mijn vader ook. Hij bracht boeken als “de wereldgodsdiensten” en een reeks wereld geschiedenis boeken binnen. Als puber verzette ik me tegen kerkgang en bijbehorende lessen. Ik had het gevoel “hier klopt iets niet”.
Er volgde een zoektocht die begon met de interesse in de bevrijdingstheologie (destijds vooral in Zuid Amerika gepraktiseerd). Dat wakkerde mijn politieke belangstelling aan. Een betere wereld, dat was een inspirerend doel voor mij. Daarbij hoorde zeker het opdiepen van de verhalen over Godinnen en de grote Godin. Ik vond het erg vreemd dat God als mannelijk werd gezien… De natuurreligies zijn daarin veel ruimer en meer verbindend. In de Andes spiritualiteit is er sprake van God de vader en God de Moeder. Ook zijn windrichtingen, moeder aarde en vader hemel en de 4 elementen allemaal deel van het grote Geheel, de Kosmos of de Grote Geest. Deze benadering was voor mij openbarend. Zeker in een tijd dat de eerste boeken verschenen over de grenzen aan de groei en uitputting van de aarde.
Op een zeker moment ontdekte ik dat er teksten waren opgegraven in Egypte ( Nag Hammadi) en in een plek in het Midden Oosten genaamd Qumran. Deze teksten geschreven aan het begin van onze jaartelling, zijn woorden van Jezus en mensen rondom hem. Het opmerkelijke vond ik dat deze boekrollen verborgen waren omdat ze verboden waren door de autoriteiten van die tijd. Ze zijn in 1945 ontdekt, bij “toeval”, en het heeft nog jaren geduurd voor ze vrijkwamen voor onderzoek en vertaling. Ik las stukjes van deze apocriefe (is geheime) evangeliën en had een wonderlijke ervaring: een gevoel van thuiskomen; ineens snapte ik mijn gevoel als puber in de kerkelijke ervaringen: “hier klopt iets niet”. Het opmerkelijke is dat het in deze geschriften gaat over “God in ons”, een enorm verschil met de zienswijze van de grote godsdiensten.
Deze teksten leidde mij naar Maria Magdalena en naar Zuid Frankrijk. De religie en de leefwijze van de Katharen. Zij erkenden geen kerkelijke hiërarchie en geen God buiten ons. Zij richtten zich op het leren ervaren van het Goddelijke in ons. Kennelijk was dat zeer bedreigend voor de Kerkelijke- en de wereldlijke autoriteiten, want de opvattingen en de leefwijze van de Katharen werden verboden. De inquisitie van de kerk maakte jacht op hen en zij zijn systematisch uitgemoord.
De leringen van Maria Magdalena leiden mij als vanzelf naar de ‘Cursus in Wonderen’, een spirituele leerweg. Het spreekt me enorm aan dat de Cursus uitgaat van Eénheid. We zijn allemaal deel van Geest, of het Licht, ofwel het veld van Onvoorwaardelijke Liefde. Dat is wie we in wezen zijn. Daarin zijn we ook allemaal gelijk. Deze leerweg is echt een cursus. De lessen zijn erop gericht om in onze innerlijke houding een omslag te maken. Op verschillende manieren leiden deze lessen tot bewustwording van de invloed van het ego in ons. Het kijken vanuit het ego (de cursus noemt dat het egodenksysteem) is altijd beperkt en angstig. Oordelen zijn vanuit het ego leidend in onze waarneming.
De innerlijke omslag, en ook het wonder, ligt in het leren kijken vanuit Liefde. Het gaat dan om een onveranderlijke en onpersoonlijke Liefde. Leren kijken zonder oordelen en vanuit het besef dat iedereen deel is van de Eenheid, van de Geest.
Voor mij is deze leerweg een volgende stap in mijn ontwikkeling. Het is heel behulpzaam om mezelf, zo door de dag, de vraag te stellen: naar wie luister ik, of door wie laat ik me leiden? Het ego, of mijn innerlijke leraar?
Deze innerlijke leraar wordt in de cursus de Heilige Geest genoemd. Je kunt echter ook andere namen hanteren: je beschermengel, de stem uit de kosmos, intuitie, innerlijke Wijsheid…